Wolfgang Globisch – * 23.01.1933 + 31.12.2023. Er wurde am 23.01.1933 in Zakrzów bei Opole in einer Bauernfamilie von Paweł und Małgorzata (geb. Habicht) geboren. Er besuchte zunächst die Grundschule in Zakrzów und Opole, kam aber wegen des Krieges zu seinen Eltern nach Wierzch, der Heimatstadt seines Vaters. Nach dem Krieg fanden seine Eltern eine Stelle im Kloster der Elisabethanischen Schwestern in Czarnowąsy und zogen dorthin. In Czarnowąsach absolvierte er die Grundschule und setzte dann seine Ausbildung am Kleinen Seminar in Nysa (der letzten Klasse in Opole) fort, wo er 1951 sein Abitur machte. Nach seinem Abschluss trat er in das Höhere Theologische Seminar in Nysa ein. Die Priesterweihe empfing er am 17. Juni 1956 durch Bischof Zdzisław Goliński von Częstochowa in der Kathedrale von Opole. Nach seiner Priesterweihe war er Vikar in den Pfarreien St. Johannes der Evangelist in Paczków (1956-1957), St. Anna in Krzyżanowice (1957-1958), St. Nikolaus in Pyskowice (1958-1959) und in der Pfarrei zum Heiligen Kreuz in Racibórz (1959-1960). Von 1960 bis 1974 war er Pfarrer der Pfarrei der NSPJ in Wawelno und von 1974 bis 2003. – der Pfarrei des Unbefleckten Herzens Mariens in Kolonowskiem. Von 1983 bis 1985 war er auch stellvertretender Dekan und dann (1985-1990) Dekan des Dekanats Dobrodzień. Zwischen 1967 und 1978 war er Diözesanseelsorger der Ministranten. Ab 2003 wohnte er viele Jahre lang in der Pfarrei Unsere Liebe Frau von Fatima in Opole-Grudzice. Im Jahr 2010 ging er in den Ruhestand. 
Wolfgang Globisch – * 23.01.1933 + 31.12.2023 r.
Urodził się 23 I 1933 r. w Zakrzowie k. Opola w rodzinie rolniczej Pawła i Małgorzaty zd. Habicht. Uczęszczał początkowo do szkoły podstawowej w Zakrzowie i Opolu, jednak z powodu działań wojennych znalazł się z rodzicami w Wierzchu – rodzinnej miejscowości jego ojca. Po wojnie rodzice znaleźli posadę w klasztorze sióstr elżbietanek w Czarnowąsach i przeprowadzili się do tej miejscowości. W Czarnowąsach ukończył szkołę podstawową, a następnie kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Nysie (ostatnia klasa w Opolu), gdzie uzyskał w 1951 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1956 r. z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w katedrze opolskiej. Po święceniach był wikariuszem w parafiach: św. Jana Ewangelisty w Paczkowie (1956-1957), św. Anny w Krzyżanowicach (1957-1958), św. Mikołaja w Pyskowicach (1958-1959) i w parafii NSPJ w Raciborzu (1959-1960). W latach 1960-1974 był proboszczem parafii NSPJ w Wawelnie, a od 1974 do 2003 r. – parafii Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem. W latach 1983-1985 pełnił również funkcję wicedziekana, a następnie (1985-1990) dziekana dekanatu Dobrodzień. W latach 1967-1978 był diecezjalnym duszpasterzem ministrantów. Od 2003 roku przez wiele lat rezydował w parafii Matki Boskiej Fatimskiej w Opolu-Grudzicach. W 2010 roku przeszedł na emeryturę.
Schon in seinen frühen Jahren als Priester war er am Prozess der deutsch-polnischen Versöhnung beteiligt und arbeitete mit der Bußbewegung junger deutscher Katholiken zusammen. Als Pfarrer in Wawelno initiierte er die Arbeit der missionarischen Sternsinger, die noch heute in der Diözese Opole aktiv ist. Nach der Wende war er am Aufbau der Strukturen und Werke der Caritas der Diözese Opole beteiligt, deren stellvertretender Leiter er war. Unter anderem war er Gründer und Leiter der Joseph-Eichendorff-Zentralbibliothek der polnisch-deutschen Caritas in Opole (sie wurde im Jahr 2000 eingeweiht). 
Już w pierwszych latach kapłaństwa angażował się w proces pojednania polsko-niemieckiego, współpracując z ruchem młodych niemieckich katolików Znaki Pokuty. Jako proboszcz w Wawelnie zainicjował działające do dzisiaj w diecezji opolskiej dzieło kolędników misyjnych. Po upadku komunizmu zaangażował się w tworzenie struktur i dzieł Caritas Diecezji Opolskiej, której był wicedyrektorem. Był m.in. twórcą Centralnej Polsko-Niemieckiej Biblioteki Caritas im. Josepha Eichendorffa w Opolu i jej dyrektorem (została poświęcona w 2000 roku).
Er schuf ein Netz von „Bücherbussen”, die polnische und deutsche Literatur an Interessierte vermittelten. Außerdem schuf er Strukturen für die Seelsorge an Minderheiten. Ab 1990 war er 20 Jahre lang als Seelsorger für nationale und ethnische Minderheiten in der Diözese Opole tätig. Auf seine Initiative hin entstanden das Bulletin „Die Heimatkirche”, der zweisprachige „Weg zum Himmel”, das Liederbuch „Voice of the Heart” und der Choral für Organisten. Er war der Initiator der Wallfahrt der Nationen nach Zlaté Hory und langjähriger Organisator der Wallfahrt der nationalen und ethnischen Minderheiten zum St. Anna-Berg. Er ist Autor mehrerer historischer Publikationen, darunter „Z dziejów Wspólnoty Parafialnej i kościoła w Kolonowskiem. 50. Jahrestag der Einweihung des Gotteshauses” (2004), „Gestern und heute der Pfarrei Wierzch” (2016), „Geschichte der Pfarrei: Wawelno, Prądy, Siedliska, Sosnówka” (2017), „Der Oppelner Märtyrer, Pater Georg Hertel. Zeuge des Glaubens und der Liebe” (2019), „Kostbar sind die Wege des Herrn. Caritas-Bibliotheken 1989-2010” (2021).
Stworzył sieć „bibliobusów” – autobusów z książkami, który dostarczał osobom zainteresowanym literaturę polską i niemiecką. Tworzył również struktury duszpasterstwa mniejszości. Od 1990 roku przez 20 lat pełnił funkcję duszpasterza mniejszości narodowych i etnicznych diecezji opolskiej. Zainicjował powstanie biuletynu „Die Heimatkirche”, dwujęzycznej „Drogi do nieba”, śpiewnika „Głos serca” i chorału dla organistów. Był pomysłodawcą Pielgrzymki Narodów do Zlatych Hor i wieloletnim organizatorem Pielgrzymki Mniejszości Narodowych i Etnicznych na Górę Świętej Anny. Jest autorem kilku publikacji historycznych, m.in. „Z dziejów Wspólnoty Parafialnej i kościoła w Kolonowskiem. 50-lecie poświęcenia świątyni” (2004), „Wczoraj i dziś Parafii Wierzch” (2016), „Dzieje parafii: Wawelno, Prądy, Siedliska, Sosnówka” (2017), „Opolski męczennik, ks. Georg Hertel. Świadek wiary i miłości” (2019), „Przedziwne są Drogi Pańskie. Biblioteki Caritas 1989-2010” (2021).
Der Bischof von Opole verlieh ihm 1976 den Titel eines Ehrendekans und 1990 den eines Geistlichen Rates. Im Jahr 2006 wurde er mit dem Titel eines Kaplans Seiner Heiligkeit geehrt. Im Jahr 2010 wurde er vom deutschen Bundespräsidenten mit dem Goldenen Verdienstkreuz Erster Klasse der Bundesrepublik Deutschland und 2011 vom Präsidenten der Republik Polen mit dem Goldenen Verdienstkreuz ausgezeichnet. Er starb am 31. Dezember 2023 im Haus der emeritierten Priester in Opole. Biskup Opolski nadał mu w 1976 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1990 r. radcy duchownego. W 2006 r. został uhonorowany tytułem kapelana Jego Świątobliwości. W roku 2010 otrzymał od prezydenta Niemiec Złoty Krzyż Zasługi I Klasy Republiki Federalnej Niemiec, a w roku 2011 – od prezydenta RP – Złoty Krzyż Zasługi. Zmarł 31 XII 2023 r. w Domu Księży Emerytów w Opolu. Herr schenke ihm die ewige Ruhe… Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…
